ภายใต้การคุมทีมของอาร์เซน เวงเกอร์ อาร์เซนัล ทีมยักษ์ใหญ่แห่งลอนดอนกลายเป็นทีมที่มีเสน่ห์เหลือหลาย ทั้งในเรื่องของสไตล์และปรัชญา
อาร์เซนัลได้รับการยกย่องว่าเป็นทีมที่เล่นได้อย่างสวยงามมีชีวิตชีวา เช่นเดียวกับ
บาร์เซโลน่า สร้างประวัติศาสตร์ในหลายๆหน้าของวงการฟุตบอลอังกฤษ จนเวงเกอร์ได้รับการโหวตให้เป็นยอดผู้จัดการทีมแห่งทศวรรษ
 |
| อาร์เซน เวงเกอร์ : สุดยอดผู้จัดการทีมที่ ยิ่งใหญ่ที่สุดของสโมสร |
แต่....คลาสความยิ่งใหญ่ของทีมๆหนึ่งวัดกันด้วยตำแหน่งแชมป์เป็นหลัก เป็นหลัก
การง่ายๆ ที่คนในวงการยึดถือปฏิบัติ
อาร์เซนัลในปัจจุบันก็ไม่ต่างไปจากสภาพการณ์ "สวยแต่รูปจูบไม่หอม" เพราะในรอบ 5 ฤดูกาลที่ผ่านมา อาร์เซนัลล้มเหลวไม่สามารถคว้าแชมป์ใดๆ ได้เลย ครั้งสุดท้ายก็คือการคว้าแชมป์เอฟเอคัพในเดือนพฤษภาคม 2005 ซึ่งเป็นตำแหน่งแชมป์ที่ "เล็ก" เกินไปสำหรับ
คลาสของอาร์เซนัล
ไม่ว่าตัวเลขบัญชีจะสวยหรูทำกำไรแค่ไหน ไม่ว่าสนามเอมิเรสต์แห่งใหม่จะสวยงามใหญ่โตแค่ไหน ไม่ว่าสไตล์การเล่นจะสวยงามน่ายกย่องแค่ไหน หรือว่าอาร์เซน เวงเกอร์จะได้ตำแหน่งผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมแห่งศตวรรษอีกตำแหน่งหนึ่งก็ตาม แต่สิ่งเหล่านี้ไม่มีวันเพียงพอและสำคัญเท่ากับตำแหน่งแชมป์เปี้ยน โดยเฉพาะถ้วยพรีเมียร์ลีกและถ้วยยูเอฟ่าแชมป์เปี้ยนลีก
เพราะความยิ่งใหญ่ของทีมนั้น วัดกันด้วยตำแหน่งแชมป์เท่านั้น ประวัติศาสตร์มีพื้นที่เฉพาะให้กับทีมยิ่งใหญ่ที่มีตำแหน่งแชมป์เท่านั้น และจะเป็นที่จดจำของผู้คน
เข้าทำนอง "มีแชมป์เขานับว่าพี่" อย่างไงอย่างนั้น
อาร์เซนัลเล่นฟุตบอลด้วยสไตล์ที่สวยงามเหมือนบาร์เซโลน่า แต่ความแตกต่างอย่างชัดเจน คือตำแหน่งแชมป์และจำนวนถ้วย การจบฤดูกาลด้วยมือเปล่านานติดต่อกันเป็นปีที่ 6 จึงเป็นเรื่องที่ถือเป็นวิกฤติสำหรับอาร์เซนัล
ทั้งๆ ที่ทีมไม่เคยขาดนักเตะฝีเท้าดีระดับโลก ไม่เคยขาดพลังของนักเตะหนุ่มแน่น แต่อาร์เซนัลขาดผู้นำตัวจริงที่จะเป็นแม่ทัพให้ทีม "ปืนใหญ่" มีที่ยืนในประวัติศาสตร์ได้เทียบเท่าทีมที่ยิ่งใหญ่อื่นๆ
นักเตะทุกคนสามารถเป็นกัปตันทีมได้ แต่อาจจะไม่มีใครที่สามารถเป็นผู้นำที่แท้จริงได้ทั้งในและนอกสนาม
การมีกัปตันทีมที่มีคุณสมบัติเป็นผู้นำอย่างแท้จริงนั้น จะกลายเป็นพลังผลักดันให้ทีมได้อย่างไม่น่าเชื่อ
 |
| กัปตันทีม โทนี่ อาดัมส์เกิดมาเป็นผู้นำจริงๆ |
 |
| อยากได้ถ้วยแชมป์ต้องหากัปตันทีมแบบนี้ |
 |
| เมื่อทีมมีผู้นำที่แท้จริง จะคว้าถ้วยใดๆก็ง่ายกว่า |
ด้วยคุณสมบัติที่มีความเป็นผู้นำอย่างไม่มีข้อโต้เถียงของโทนี่ อาดัมส์และปาทริก
วิเอร่าที่นักเตะทุกคนให้การยอมรับโดยดุษฏี ทำให้อาร์เซนัลคว้าแชมป์ตำแหน่งแล้ว
ตำแหน่งเล่า
 |
| ปาทริก วิเอร่า: กัปตันทีมผู้ไม่เคยหุบปากเงียบสงบ |
 |
| วิเอร่ากับตัวอย่างการสู้ในทุกกระเบียดนิ้ว เพื่อทีมในทุกรูปแบบ แม้กระทั่งการต่อกรกับรอย คีนที่ใครๆ หวาดเกรง |
กัปตันทีมทั้งสองมีบุคลิกผู้นำอย่างเต็มเปี่ยม เป็นผู้นำโดยธรรมชาติ มุ่งมั่นต่อสู้เพื่อทีมและปกป้องลูกทีม เป็นกัปตันทีม "หัวใจเหล็ก" ที่เสียงดังฟังชัดเข้าหูเพื่อนนักเตะทุกคน มีอิทธิพลขับเคลื่อน "ทีม" ให้เป็น "ทีม" ได้เต็มพลัง
 |
| อาร์เซนัลไม่เคยขาดถ้วยแชมป์เมื่อทีมมีผู้นำแบบ โทนี่ อาดัมส์และปาทริก วิเอร่า |
 |
| อาร์เซนัลจะโชคดีมีผู้นำพร้อมๆกันสองคนแบบนี้อีกหรือไม่? |
นี่คือคุณลักณะของกัปตันทีมผู้นำที่เสริมพลังให้กับอาร์เซนัลอย่างเต็มสูบ
และหากวาดหวังจะได้ตำแหน่งแชมป์แล้ว อาร์เซนัลจะต้องมีกัปตันทีมและผู้นำที่มีคุณสมบัติเหมือนโทนี่ อาร์ดัมส์ และปาทริก วิเอร่า
  |
| ตัวเลือกที่ผิด: นอกเหนือจากอายุและประสบการณ์แล้ว วิลเลี่ยม กาลลาส ไม่มีคุณสมบัติของผู้นำอื่นๆเลย |
 |
| กาลลาสแทบจะไม่ได้รับการยอมรับจาก ลูกทีมเลยจนถึงไม่พูดไม่จากัน |
 |
| ด้วยบุคลิกที่ขาด "พลัง"และขี้แยทำให้ กาลลาสกลายกัปตันทีมที่โดดเดี่ยว? |
 |
| เชสก์ ฟาบริกัสกับการถูกท้าทายจากเพื่อนร่วมทีม ถึงความเหมาะสมในตำแหน่งกัปตันทีม |
  |
| เพราะสีแดงของสเปนแดงกว่าสีแดงของอาร์เซนัล "หัวใจ" ของฟาบีกัสจึงอยู่ที่บาร์เซโลน่า เมื่อไม่มีใจผูกมัดให้อาร์เซนัล จึงไม่คู่ควรกับตำแหน่งผู้นำทีม? |
ถึงแม้ฟุตบอลจะเล่นกันเป็นทีม และอาร์เซนัลก็สามารถเล่นได้เป็นทีมอย่างมีสไตล์สวยงาม
แต่ ณ เวลานี้ อาร์เซนัลต้องการผู้นำมากเสียยิ่งกว่ากัปตันทีม
 |
| ถึงแม้จะเล่นด้วยสไตล์ที่สวยงาม แต่บางทีอาร์เซนัลจำเป็นต้องมี ผู้นำในสนามแบบนี้ก็ได้ |
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น