"ฉันหลงเมีย ไม่ใช่หลงผู้หญิงที่ไหน"

.

ถึงแม้ว่า พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงมีมเหสีเจ้าจอมหม่อมห้ามหลายคน แต่เป็นที่รับทราบกันดีว่า  พระองค์ทรงโปรดปรานสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรีพระบรมราชินาถมากที่สุดและมากเป็นพิเศษ

เล่ากันว่า ในช่วงที่จำเป็นต้องเสด็จประพาสยุโรปในปีพ.ศ. 2440 ด้วยเหตุผลเกี่ยวข้องกับอนาคตของประเทศนั้น พระองค์ทรง

                "โทมนัสอัดอกอึ้ง     อาวรณ์  
              จำจิตจำจากสมร        หม่นไหม้"

เพราะ "ไกลบ้าน" คือ ไกลห่าง "ผู้อันเป็นสิเน่หา"

ในช่วงเวลาที่เสด็จนิวัติ ณ ต่างประเทศนี้  พระองค์ทรงมีพระราชหัตถเลขาส่วนพระองค์ถึงสมเด็จพระนางเจ้าเสาวภาผ่องศรีฯ อย่างสม่ำเสมอ และในทุกฉบับ พระองค์ทรงแสดงพระทัยถึงความรู้สึก"คิดถึง รักลูก ห่วงเมีย" อย่างเปี่ยมล้นสนิทเสน่หาสุดซึ้งเป็นที่สุด

ถึงแม้ว่า "การที่ฉันเขียนหนังสือนี้ดูเปนที่เบื่อหน่ายของคนอื่นเต็มที แต่ช่างเปนไร ฉันหลงเมีย ไม่ใช่หลงผู้หญิงที่ไหน"


ในคำบันทึกของนายแพทย์มัลคอล์ม สมิธซึ่งเป็นแพทย์ยุโรปในราชสำนัก ได้สะท้อนถึงเคล็ดลับที่ทำให้สมเด็จพระนางเจ้าสาวภาผ่องศรีฯ ทรงมีบุคลิกภาพที่น่าชื่นชม เป็นที่สนิทสิเนห่าของรัชกาลที่ 5 อย่างที่สุด

หนึ่ง.  "ทรงมีพระวรกายได้สัดส่วน พระหัตถ์และพระบาทได้รูป อ่อนละมุม"

สอง.  "แม้พระชนอายุมากขึ้น แต่พระพักตร์ก็ดูอ่อนเยาว์กว่าวัย ไม่ปรากฏริ้วรอยอันใด"

สาม.  "พระเกษาดกและดำขลับ.. พระภูษาของพระองค์ก็อบร่ำในภาชนะดินเผาที่ฝาขดเทียนไขผสมกลิ่นชะมดไว้ เมื่อจุดทิ้งไว้แล้วปิดฝา ควันหอมที่ตระลบอยู่ก็จะอบร่ำภูษาให้มีกลิ่นหอม"

สี่.  "ทรงระมัดระวังพระสิริโฉมอยู่เสมอ ทรงใช้เวลาค่อนข้างนานในการแต่งพระองค์ในแต่ละวัน...."

ห้า.  "ทรงสรงน้ำที่มีกลิ่นหอมสดชื่นทำขึ้นจากดอกไม้สดและสมุนไพรที่เป็นเครื่องหอม"

หก.  "ทรงมีปฏิภาณหลักแหลม ทั้งที่ไม่เคยทรงได้รับการศึกษาตามแบบสมัยใหม่ แต่ทรงสะสมความรู้จากประสบการณ์ รวมทั้งความเฉลียวฉลาด สุขุมและช่างสังเกตของพระองค์เอง"

เคล็ดลับดังกล่าวของสมเด็จพระนางเจ้าสาวภาผ่องศรีฯ ไม่ได้เป็นสิ่งที่ล้าสมัยเลยสำหรับหญิงไทยในยุคสมัยปัจจุบัน ไม่ว่าจะอยู่วัยไหนช่วงใดของชีวิต

เพราะนี่คือเคล็ดลับที่สามารถนำไปประยุกต์ปรับใช้เพื่อเพิ่มเสน่ห์ในตัวและสร้างเสริมบุคลิกภาพให้เป็นที่ชื่นชมมัดใจชายได้อย่างสนิทสิเน่หา(ไม่มากก็น้อย)

.