ในหลายๆสังคม มีการกำหนดกฏเกณฑ์ต่างๆที่จะใช้เป็นแนวทางเป็นมาตรฐานให้คนในสังคมยึดถือ ปฏิบัติ โดยไม่จำเป็นต้องเขียนระบุเป็นลายลักษณ์อักษรเสมอไป
...คนอินโดนิเซียเชื่อว่า ถ้าเป็นคนมาจากเกาะสุมาตราย่อมมีโอกาสรุ่งในอาชีพการงานมากกว่าคนเกาะอื่นๆ
... คนอังกฤษเชื่อว่า ถ้าไม่จบการศึกษาจากอ๊อกฟอร์ดหรือเคมบริดจ์ก็มีโอกาสเป็นนายกรัฐมนตรียาก
....คนเกาหลีใต้เชื่อว่า คนที่สมองดีและเก่งจริงต้องไปศึกษาเรียนต่อที่สหรัฐฯเท่านั้น
....แฟนบอลอิตาเลี่ยนและสเปน(เคย)เชื่อว่า นักเตะคนไหนไปค้าแข้งในต่างแดนหมดโอกาสติดทีมชาติ
เช่นเดียวกับในสังคมไทยทีมีการกำหนดกฏเกณฑ์หลายๆอย่าง จนพัฒนากลายเป็นมาตรฐานเป็นความถูกต้องไปโดยปริยาย ชนิดที่ไม่มีใครกล้าท้าทาย
ที่เป็นประเด็นให้ถกเถียงในวงกว้างมากที่สุดประเด็นหนึ่งก็คือเรื่องสีผิวกับความสวย
เพราะในสังคมไทย มีการตั้งกฏเกณฑ์มาตรฐานว่า ผู้หญิงสวยต้องผิวขาวเท่านั้น เป็นอื่นไม่ได้
เพราะฉะนั้น นางสาวไทยหรือนางงามเวทีต่างๆจึงมักจะเข้าข่ายคุณสมบัติข้อนี้ และไม่เป็นที่สงสัยว่า ทำไมจึงเกิดกระแสการวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นในสังคมทันที หากมีใครสักคนหนึ่งโผล่หรือสามารถฝ่าวงล้อมข้ามกำแพงนี้ได้
ตัวอย่างคลาสสิคของยุ้ย-รจนา เพชรกัณหา อดีตนางแบบไทยระดับโลก ถือว่าโดดเด่นที่สุด เนื่องจากไม่มีคุณสมบัติข้อไหนที่เข้าข่ายโดดเด่นในสังคมไทยได้เลย
เพราะสีผิวของยุ้ยที่ค่อนข้างดำกร้านแบบสาวชาวนาจากอุบลราชธานีและหน้าตา บ่งบอกความเป็นสาวไทยแท้ๆ ดังนั้น ถึงแม้จะได้ตำแหน่ง Elite Super Model of Thailand 1994 แต่ยุ้ยกลับไม่เป็นที่ยอมรับของวงการนางแบบไทย ไม่มีที่ยืนในวงการแคทว๊อคกรุงเทพฯ
แต่ใครจะเชื่อว่า ด้วยคุณสมบัติที่สะท้อนความเป็น thai-ness เช่นนี้ จะได้รับการต้อนรับจากเวทีระดับโลก ทำให้ยุ้ยโกอินเตอร์ก้าวไปโลดแล่นในวงการแฟชั่นโลกอย่างชนิดไม่มีนางแบบไทย คนไหนทำได้หรือก้าวไปถึงทั้งในอดีตและปัจจุบัน
ณ วันนี้ เมญ่า-นนธวรรณ ทองเหล็ง กำลังเผชิญกับกระแสวิพากษ์วิจารณ์เหมือนเช่นที่ยุ้ยเคยเจอมาก่อนเมื่อ 20 ปีที่แล้ว หลังจากคว้าตำแหน่ง Miss Thailand World 2014 ด้วยกฏเกณฑ์ความเชื่อแบบเดิมๆ
บางที เมญ่าอาจจะโดดเด่นและเข้าตากรรมการต่างชาติคว้าตำแหน่งนางงามโลกมาก็เป็นได้ แล้วสร้างกฏเกณฑ์มาตรฐานขึ้นใหม่ในสังคมไทย
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น