ถึงจะสองขา แต่หมาก็ใจสู้

.

            เล่ากันว่า
            ชาวนาคนหนึ่งกำลังติดป้ายบอกขายลูกสุนัขสี่ตัวหน้าฟาร์มของเขา
            ชั่วขณะหนึ่ง มีเด็กชายตัวน้อยเดินเข้ามาด้วยความสนใจ "ลุงครับ ผมอยากได้หมาสักตัวหนึ่งครับ"
            "หมาพวกนี้ราคาหลายตังค์นะหนู เพราะมันมาจากแม่พันธ์ที่ดี" ลุงชาวนาตอบกลับไป ราวกับไม่คิดว่า เด็กน้อยคนนี้มีเงินจะซื้อจริงๆ
            เด็กน้อยพยายามล้วงลึกจนถึงก้นกระเป๋ากางเกง "เจอแล้ว" เด็กน้อยดีใจ พร้อมทั้งโชว์เงินให้ลุงชาวนาดู  "หนูมีเพียงแค่หนึ่งเหรียญ ไม่รู้ว่าจะพอซื้อหมาของลุงได้สักตัวไหมครับ"





ลูกหมาน้อยที่เกิดมาเพียงแค่สองขาหลัง

 
             "ได้สิจ๊ะหนู" ว่าแล้ว ลุงชาวนาก็เป่าปากให้ลูกหมาทั้งสี่ตัววิ่งออกมา
             "ตัวนี้ชื่อดอลลี่จ๊ะ" พร้อมๆกับมีลูกหมาอ่อนๆวิ่งตามกันออกมาทีละตัว เด็กน้อยดีใจ เพราะกำลังจะมีเพื่อนเล่นคนใหม่แล้ว แต่สายตาก็ไปสะดุดกับลูกหมาตัวสุดท้าย ที่พยายามตะเกียกตะกายวิ่งตามออกมา
            "หนูอยากได้ตัวนี้ครับ" เด็กน้อยชี้ไปยังหมาตัวสุดท้ายที่ผิดปกติบางอย่าง
            ลุงชาวนาค่อยๆ ย่อเข่าลงใกล้ๆกับหนูน้อยพร้อมกับบอกความจริงว่าลูกหมาตัวนี้เกิดมาไม่มีขาหน้าทั้งสองขา และแนะนำว่า "เจ้าหนู อย่าเอาตัวนี้เลย เพราะมันจะไม่มีวันวิ่งเล่นและเป็นเพื่อนของหนูได้เลย" 
            ทันทีทันใดนั้น หนูน้อยก็ค่อยๆ เขยิบขากางเกงขายาวข้างขวาให้ลุงชาวนาเห็นความจริงอย่างหนึ่ง ขาขวาของหนูน้อยมีโครงเหล็กประกบทั้งสองข้าง
             "ลุงครับ หนูเองก็ไม่สามารถวิ่งหรือเดินได้อย่างคล่องแคล่ว เจ้าลูกหมาตัวนั้นคงต้องการใครสักคนหนึ่งที่เข้าใจมันนะครับลุง"
             น้ำตาของลุงชาวนาค่อยๆไหลออกมาสายเล็กๆ อย่างไม่รู้ตัว แล้วค่อยๆยื่นลูกหมาพิการตัวนั้นให้เด็กน้อย ประหนึ่งว่า อาลัยที่ต้องสูญเสียลูกหมาไป
              "เท่าไหร่ครับลุง" เด็กน้อยร้องถาม
              "ลุงไม่คิดตังค์หนูนะ" ลุงชาวนาตอบกลับโดยไม่ลังเล เพราะสะเทือนใจในความรักที่หนูน้อยมีให้กับลูกหมาน้อย
               อย่าถามราคาของความรัก เพราะความรักซื้อกันไม่ได้จริงๆ




ถึงเราจะขาดสองขาหน้า แต่เราก็ไม่ได้
ขาดเพื่อน เพราะเรามีอะไรเหมือนกัน

เพราะไม่มีขาเทียม จึงต้องปรับตัวให้เกิด
ความสมดุลย์ของร่างกายจนดูไม่ต่างจากจิงโจ้



ยืนสูงด้วยสองขาให้ฟ้าเห็น




ถึงก้มหน้าก็ไม่อายพสุดิน



เพียงความรักความเข้าใจ

ก็เป็นพลังอย่างมหาศาล



ผูกพันตามไปทั่ว





เดินตามไปทุกแห่งหน



ถึงแม้จะดูเหมือนเป็นตัวตลก 



แต่ตูบก็สร้างความบันเทิงให้กับคนได้




ทำให้คนหัวเราะมีความสุขได้



ทำให้คนขำได้




ถึงจะไม่สมประกอบ แต่ตูบก็เป็น "คนดี" ของสังคมได้



ถึงแม้จะมีชีวิตที่ลำบาก แต่ตูบก็ไม่คิดโทษกรรมลิขิต




และไม่ต้องเป็นภาระของคนอื่นๆตลอดเวลา



 หมาเดินสองขาเป็นเรื่องแปลก แล้วถ้า มนุษย์เราเดินสี่ขาจะเป็นอย่างไร  

 แต่นอนชี้สี่ขาก็น่าจะทำให้โลกสวยขึ้นนะครับ 

.