20 มกราคม 2554

ปืนใหญ่ไม่มีหัว อาร์เซนัลไม่มีแชมป์

.



       ภายใต้การคุมทีมของอาร์เซน เวงเกอร์  อาร์เซนัล ทีมยักษ์ใหญ่แห่งลอนดอนกลายเป็นทีมที่มีเสน่ห์เหลือหลาย ทั้งในเรื่องของสไตล์และปรัชญา
       อาร์เซนัลได้รับการยกย่องว่าเป็นทีมที่เล่นได้อย่างสวยงามมีชีวิตชีวา   เช่นเดียวกับ
บาร์เซโลน่า สร้างประวัติศาสตร์ในหลายๆหน้าของวงการฟุตบอลอังกฤษ จนเวงเกอร์ได้รับการโหวตให้เป็นยอดผู้จัดการทีมแห่งทศวรรษ

อาร์เซน เวงเกอร์ : สุดยอดผู้จัดการทีมที่
ยิ่งใหญ่ที่สุดของสโมสร


       แต่....คลาสความยิ่งใหญ่ของทีมๆหนึ่งวัดกันด้วยตำแหน่งแชมป์เป็นหลัก เป็นหลัก
การง่ายๆ ที่คนในวงการยึดถือปฏิบัติ 
       อาร์เซนัลในปัจจุบันก็ไม่ต่างไปจากสภาพการณ์ "สวยแต่รูปจูบไม่หอม" เพราะในรอบ 5 ฤดูกาลที่ผ่านมา อาร์เซนัลล้มเหลวไม่สามารถคว้าแชมป์ใดๆ ได้เลย  ครั้งสุดท้ายก็คือการคว้าแชมป์เอฟเอคัพในเดือนพฤษภาคม 2005 ซึ่งเป็นตำแหน่งแชมป์ที่ "เล็ก" เกินไปสำหรับ
คลาสของอาร์เซนัล
       ไม่ว่าตัวเลขบัญชีจะสวยหรูทำกำไรแค่ไหน ไม่ว่าสนามเอมิเรสต์แห่งใหม่จะสวยงามใหญ่โตแค่ไหน ไม่ว่าสไตล์การเล่นจะสวยงามน่ายกย่องแค่ไหน หรือว่าอาร์เซน เวงเกอร์จะได้ตำแหน่งผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมแห่งศตวรรษอีกตำแหน่งหนึ่งก็ตาม  แต่สิ่งเหล่านี้ไม่มีวันเพียงพอและสำคัญเท่ากับตำแหน่งแชมป์เปี้ยน โดยเฉพาะถ้วยพรีเมียร์ลีกและถ้วยยูเอฟ่าแชมป์เปี้ยนลีก
          เพราะความยิ่งใหญ่ของทีมนั้น วัดกันด้วยตำแหน่งแชมป์เท่านั้น ประวัติศาสตร์มีพื้นที่เฉพาะให้กับทีมยิ่งใหญ่ที่มีตำแหน่งแชมป์เท่านั้น และจะเป็นที่จดจำของผู้คน
เข้าทำนอง "มีแชมป์เขานับว่าพี่" อย่างไงอย่างนั้น
        อาร์เซนัลเล่นฟุตบอลด้วยสไตล์ที่สวยงามเหมือนบาร์เซโลน่า แต่ความแตกต่างอย่างชัดเจน คือตำแหน่งแชมป์และจำนวนถ้วย การจบฤดูกาลด้วยมือเปล่านานติดต่อกันเป็นปีที่ 6 จึงเป็นเรื่องที่ถือเป็นวิกฤติสำหรับอาร์เซนัล
       ทั้งๆ ที่ทีมไม่เคยขาดนักเตะฝีเท้าดีระดับโลก ไม่เคยขาดพลังของนักเตะหนุ่มแน่น  แต่อาร์เซนัลขาดผู้นำตัวจริงที่จะเป็นแม่ทัพให้ทีม "ปืนใหญ่" มีที่ยืนในประวัติศาสตร์ได้เทียบเท่าทีมที่ยิ่งใหญ่อื่นๆ
       นักเตะทุกคนสามารถเป็นกัปตันทีมได้ แต่อาจจะไม่มีใครที่สามารถเป็นผู้นำที่แท้จริงได้ทั้งในและนอกสนาม
        การมีกัปตันทีมที่มีคุณสมบัติเป็นผู้นำอย่างแท้จริงนั้น จะกลายเป็นพลังผลักดันให้ทีมได้อย่างไม่น่าเชื่อ 

กัปตันทีม โทนี่ อาดัมส์เกิดมาเป็นผู้นำจริงๆ 

อยากได้ถ้วยแชมป์ต้องหากัปตันทีมแบบนี้

เมื่อทีมมีผู้นำที่แท้จริง จะคว้าถ้วยใดๆก็ง่ายกว่า




        ด้วยคุณสมบัติที่มีความเป็นผู้นำอย่างไม่มีข้อโต้เถียงของโทนี่ อาดัมส์และปาทริก
วิเอร่าที่นักเตะทุกคนให้การยอมรับโดยดุษฏี   ทำให้อาร์เซนัลคว้าแชมป์ตำแหน่งแล้ว
ตำแหน่งเล่า


ปาทริก วิเอร่า: กัปตันทีมผู้ไม่เคยหุบปากเงียบสงบ

วิเอร่ากับตัวอย่างการสู้ในทุกกระเบียดนิ้ว
เพื่อทีมในทุกรูปแบบ
แม้กระทั่งการต่อกรกับรอย คีนที่ใครๆ หวาดเกรง


        กัปตันทีมทั้งสองมีบุคลิกผู้นำอย่างเต็มเปี่ยม เป็นผู้นำโดยธรรมชาติ มุ่งมั่นต่อสู้เพื่อทีมและปกป้องลูกทีม  เป็นกัปตันทีม "หัวใจเหล็ก" ที่เสียงดังฟังชัดเข้าหูเพื่อนนักเตะทุกคน มีอิทธิพลขับเคลื่อน "ทีม" ให้เป็น "ทีม" ได้เต็มพลัง


อาร์เซนัลไม่เคยขาดถ้วยแชมป์เมื่อทีมมีผู้นำแบบ
โทนี่ อาดัมส์และปาทริก วิเอร่า
อาร์เซนัลจะโชคดีมีผู้นำพร้อมๆกันสองคนแบบนี้อีกหรือไม่? 
 

       นี่คือคุณลักณะของกัปตันทีมผู้นำที่เสริมพลังให้กับอาร์เซนัลอย่างเต็มสูบ
       และหากวาดหวังจะได้ตำแหน่งแชมป์แล้ว อาร์เซนัลจะต้องมีกัปตันทีมและผู้นำที่มีคุณสมบัติเหมือนโทนี่ อาร์ดัมส์ และปาทริก วิเอร่า

ตัวเลือกที่ผิด: นอกเหนือจากอายุและประสบการณ์แล้ว
วิลเลี่ยม กาลลาส ไม่มีคุณสมบัติของผู้นำอื่นๆเลย

กาลลาสแทบจะไม่ได้รับการยอมรับจาก
ลูกทีมเลยจนถึงไม่พูดไม่จากัน
ด้วยบุคลิกที่ขาด "พลัง"และขี้แยทำให้
กาลลาสกลายกัปตันทีมที่โดดเดี่ยว?

 
เชสก์ ฟาบริกัสกับการถูกท้าทายจากเพื่อนร่วมทีม
ถึงความเหมาะสมในตำแหน่งกัปตันทีม

 

เพราะสีแดงของสเปนแดงกว่าสีแดงของอาร์เซนัล
"หัวใจ" ของฟาบีกัสจึงอยู่ที่บาร์เซโลน่า 
เมื่อไม่มีใจผูกมัดให้อาร์เซนัล จึงไม่คู่ควรกับตำแหน่งผู้นำทีม?

 
       ถึงแม้ฟุตบอลจะเล่นกันเป็นทีม และอาร์เซนัลก็สามารถเล่นได้เป็นทีมอย่างมีสไตล์สวยงาม
        แต่ ณ เวลานี้ อาร์เซนัลต้องการผู้นำมากเสียยิ่งกว่ากัปตันทีม

     



ถึงแม้จะเล่นด้วยสไตล์ที่สวยงาม
แต่บางทีอาร์เซนัลจำเป็นต้องมี
ผู้นำในสนามแบบนี้ก็ได้

.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

มอเตอร์ หรือ สติกเกอร์

เมื่อตอนที่ Real Madrid ทีมดังในสเปนตัดสินใจขาย Claude Makelele ให้กับทีม Chelsea แล้วซื้อ David Beckham มาแทนที่ในช่วงกลางปี 2003 ปรา...